Molibden – właściwości, dawkowanie, uzupełnienie niedoboru 0

Jest to kolejny już z grupy pierwiastków metalicznych na który zapotrzebowanie naszego organizmu jest niewielkie, jednak ewentualne niedobory nie pozostają obojętne dla naszego zdrowia. Po raz pierwszy został wyizolowany od innych pierwiastków w 1778 roku. Obecnie w wydobywaniu Molbidenu przeważają takie kraje jak Chiny, Stany Zjednoczone oraz Chile.

Jako że molibden należy do pierwiastków śladowych. zarówno w ludzkim organizmie jak i ogólnie w przyrodzie występuje w stosunkowo niewielkiej ilości. Na szczęście nasze zapotrzebowanie również jest niewielkie, przez co niedobory tego pierwiastku występują rzadko.

Najważniejsze źródła zawierające molibden

Występuje w każdym żywym organizmie i pełni na tyle poważne funkcje prozdrowotne, że minimalne ilości muszą być zapewnione aby nie wykluczyć naszego organizmu ze stanu homeostazy. Występuje u człowieka w narządach wewnętrznych ( nerki, wątroba ), a także kościach oraz zębach. Przyjmuje się, że przeciętna osoba potrzebuje na dobę około 0,2 do 0,4 mg molibdenu. Nie wykazano póki co, aby większe dawki korzystniej wpływały na nasze funkcjonowanie, za wyjątkiem sytuacji gdzie przyjmowanie tego pierwiastka ma podłoże medyczne.

Występuje w wielu popularnych produktach spożywczych, dlatego też nawet przy minimalnym zaangażowaniu we właściwe odżywianie jesteśmy w stanie zapewnić optymalną dawkę molbidenu. Za najważniejsze źródła należy przyjąć przede wszystkim warzywa, ze szczególnym naciskiem na rośliny strączkowe, bogate w wiele pierwiastków takich jak cynk, potas, magnez, również interesujący nas molbiden. Ponad to zielone warzywa, produkty sojowe, wypieki z pełnoziarnistej mąki np. typu 2000 czy też wartościowe, nieoczyszczone zboża są doskonałymi źródłami pierwiastków.

Molibden na szczęście znajduje się także w produktach pochodzenia zwierzęcego, więc zwolennicy takich systemów żywienia jak dieta paleo również mogą dostarczyć ten pierwiastek. Ważne jest wybieranie odpowiednich mięs jak np. wysokiej jakości wołowina czy też spożywanie jaj (w szczególności żółtek). Dodatkowo mleko, ser i podroby w mniejszych ilościach również zawierają molibden. Pamiętajmy, jednak że nie jest to minerał z grupy im więcej, tym lepiej, dlatego starajmy się ustabilizować Jego codzienną podaż.

Molibden – wpływ na organizm

Podstawowym zadaniem molibdenu jest ochrona naszego ciała przed anemią i niedokrwistością. Większość z nas oczywiście kojarzy z taką rolą przede wszystkim żelazo, jednak to molibden jest niezbędny do Jego prawidłowej przyswajalności. Przy dużym deficycie tego pierwiastka żelazo staje się praktycznie bezwartościowe dla naszego organizmu. Bierze również udział w syntezie enzymów warunkujących zachodzenie licznych procesów metabolicznych.

Jak już wspominaliśmy pierwiastek ten znajduje się między innymi w zębach oraz kościach. Dzięki temu sprawdza się jako profilaktyka stawów, ale przede wszystkim ogranicza rozwój próchnicy zębów, a na potwierdzenie tej tezy wykazano już wiele niezależnych badań naukowych. Uważa się, że Jego rola jest najważniejsza u nastolatków w okresie dojrzewania. Z ciekawostek warto wspomnieć także kontrowersyjny temat wpływu molibdenu na płodność u mężczyzn, jednak póki co nie udowodniono tej teorii na ludziach, co powoduje spory spór wśród doktorów i specjalistów specjalizujących się w roli minerałów. Znacznie lepiej pod tym względem wypadają niektóre naturalne afrodyzjaki jak LongJack.

Molibden jest też minerałem o potencjale antyoksydacyjnym i pozwala zmniejszyć zawartość toksyn i wolnych rodników w organizmie. Pełni także kluczową rolę w metabolizowaniu puryn, czym przyczynia się do zmniejszonego ryzyka zachorowania na podagrę. Według niektórych źródeł pomaga w elminowaniu negatywnych skutków związanych ze spożywaniem alkoholu i pozwala nam znacznie szybciej powrócić do prawidłowego funkcjonowania.

Niedobór molibdenu

Niewątpliwą zaletą jest stosunkowo niska grupa osób cierpiących na niedobory molibdenu. Chcielibyśmy, aby wynikało to przede wszystkim z naszego zdrowego i wartościowego odżywiania, ale niestety jest to wynik głównie symbolicznego zapotrzebowania na ten pierwiastek. Jeśli jednak zaliczasz się do wąskiego grona osób, które posiadają zbyt niski poziom tego pierwiastka, warto dodatkową suplementację skonsultować ze specjalistą i dobrać dawkę w taki sposób, aby uzupełnić niedobory bez gromadzenia się nadmiaru molibdenu.

W przypadku tego pierwiastka szkodliwy jest zarówno niedobór jak i nadmiar. Należy zatem zachować złoty środek i utrzymywać molibden na stabilnym poziomie. Jednym z największych zagrożeń jakie niesie ze sobą zbyt niska podaż jest potencjalny rozwój tachykardii, czyli zaburzenie pracy serca. Znacznie częściej jednak towarzyszą nam bóle głowy, wymioty, dokuczliwy ból zębów czy także objawy wczesnego starzenia u niektórych osób. Wiąże się to z wpływem molibdenu na kondycję naszych komórek. Niektóre źródła podają, że niedobory tego pierwiastka mogą przyczynić się również do zaburzeń seksualnych, jednak póki co badania jakie przeprowadzono nie dają nam jednoznacznej odpowiedzi, gdyż nie badano pod tym kontem molibdenu solo, lecz zawsze z innymi składnikami.

Typowym objawem przedawkowania molibdenu są silne bóle w stawach. Zbyt wysoki poziom to także obniżenie przyswajalności wapnia oraz fluoru, które wpływają korzystnie na zdrowie zębów. Wiele osób jest zwolennikami teorii, że nie można przedawkować tego pierwiastka, jednak badania mówią nam zupełnie coś odwrotnego i z pewnością nadmiar w organizmie jest możliwy.

Suplementacja molibdenem

Nie powinniśmy na własną rękę suplementować tego minerału, ze względu na fakt, że duże nadmiary mogą być jeszcze bardziej niebezpieczne niż niedobory. Suplementy z molibdenem nie są zbyt popularne, jednak niektórzy producenci mają je w swojej ofercie – a więc dla chcącego nic trudnego. Nie mniej jednak zwykle to lekarz wypisuje lek i dobiera dawkę, oczywiście po przeprowadzeniu odpowiedniej diagnozy. Występuje jednak jako składnik wielu produktów takich jak Scitec Monster Pak bądź dodatek do innych związków jak w przypadku Now Foods NAC.

Bibliografia:

1. Successful treatment of molybdenum cofactor deficiency type A with cPMP.
2. Two years experience of the treatment of molybdenum cofactor deficiency.
3. The Third Unregulated Contaminant Monitoring Rule (UCMR 3): Data Summary, January 2017.
4. Molybdenum absorption, excretion, and retention studied with stable isotopes in young men during depletion and repletion.
5. Molybdenum intake influences molybdenum kinetics in men.
6. Structure and function of mammalian aldehyde oxidases.
7. Dietary Reference Intakes for Vitamin A, Vitamin K, Arsenic, Boron, Chromium, Copper, Iodine, Iron, Manganese, Molybdenum, Nickel, Silicon, Vanadium, and Zinc.
8. Anke M, Groppel B, Kronemann H, Grun M. 1985. Molybdenum supply and status in animals and human beings. Nutr Res 1:S180–S186.

Konsultacja merytoryczna: MARZENA PAŁASZ